Deze week ben ik weer begonnen met werken want de vakantie is voorbij.

Voor iemand met een hele sterke kinderwens is mijn werk eigenlijk geen ideale plaats want ik werk met kinderen van 0 tot 4 jaar. Toch vind ik het fijn om weer aan het werk te zijn want het verlegt mijn gedachten ondanks dat ik hele dagen van die kleine hummels om me heen heb. Het is juist de tijd dat ik niet aan het werk ben dat ik het er moeilijk mee heb dat onze kinderwens tot nu toe onbeantwoord blijft.

Zo ging ik afgelopen week met mijn man wat boodschapjes doen bij de Kruidvat. Nou dat was me wat zeg. Het lijkt wel of alles om me heen om zwanger worden en kinderen hebben gaat. Bij de Kruidvat viel mijn oog meteen op een shirt met de opdruk "momme to be". Ik snelde die rij uit maar bij de volgende rij stond een groot bord met daarop "de nieuwe Bambino collectie is er". Bij dat bord lagen de meest aandoenlijke baby slaapzakjes, slofjes, rompertjes, tutdoekjes en slabbertjes. Heel fijn maar niet heus. dus maar snel met de kaarsen die we meenamen naar de kassa toe. en jawel hoor, ik hoor de cassiëre tegen een jongen voor me zeggen: "en welke zwangerschapstest wilt u hebben". Het voelde als nationale "jij kan lekker niet zwanger worden dag"!! Wat voelde ik me ellendig! Mijn schat en ik zijn lekker naar huis gegaan en daar heb ik me op de bank genesteld.

Afgelopen week had ik moeite met slapen 's nachts. Ik heb veel liggen denken en piekeren.

Deze week heb ik de formulieren opgestuurd naar het ziekenhuis en nu is het wachten tot ze ons een afspraak toesturen voor de gynaecologie/verloskunde. De molen is nu dus in gang gezet maar ik heb niet in de hand hoe de wieken gaan draaien. Zij bepalen wanneer we kunnen komen en zij gaan kijken of er iets mis is en zij zijn dus diegene die ons moeten gaan helpen. Zij,zij, zij!!

Ouder worden is een wens, een wens die je totaal niet kunt beinvloeden en dat vind ik eng. De hele week hoopte ik dat mijn menstruatie uit zou blijven maar helaas. Vanmorgen diende die zich aan dus weer een teleurstelling. Dit is wel het moment dat ik een maand lang moet gaan temperaturen om te kijken of ik uberhaupt wel een eisprong heb. Zodra mijn temperatuur ergens deze maand zonder ziek te zijn een halve graad omhoog gaat weet ik dat het oké is. Duimen jullie mee?

Afgelopen donderdag is een oude vriendin van mij bevallen van een dochtertje. Ik heb haar oprecht gefeliciteerd maar voelde daarbij ook wel een steek in mijn hart. Ik durf zelfs wel te zeggen dat ik jaloers was. Niet gemeen jaloers want ik gun een ieder zoiets moois maar mezelf eigenlijk ook wel.

Mijn man en ik zijn klaar voor een gezinnetje. Samen fantaseren we wel eens over de opvoeding en stellen we voor hoe we op zondag gezellig op visite gaan bij de opa's en oma's. In schoenenwinkels worden we week van de ienieminie schoentjes en in een kledingwinkel zien we ons kleintje al in een piepklein broekje of jurkje. Samen erover fantaseren is fijn, dan word ik tenminste niet in mijn eentje gek. Het leukste is samen namen opnoemen met onze achternaam erachter en soms maken we grapjes door de meest belachelijke namen op te noemen. Dan kunnen we samen compleet dubbel liggen van het lachen. Maar na anderhalf jaar proberen zwanger te worden liggen er inmiddels wel een paar mooie namen op de plank voor ons toekomstige frummeltje.

We gaan er maar weer met frisse moed tegen aan. Mijn menstruatie is weer gekomen, dus een nieuwe ronde met een nieuwe kans.