Ik heb al even niet meer geblogd maar daar had ik ook weinig reden toe en nu eigenlijk nog steeds.Van het ziekenhuis hebben we nog steeds niets gehoord en dat begint me aardig te irriteren.

Stuur ik eerst de formulieren op die we van onze huisarts hebben gekregen krijg ik vervolgens dezelfde formulieren van het ziekenhuis om ze wéér in te vullen. Toen dacht ik nog: nou ja ik zal dat maar doen"en heb ze dezelfde dag nog terug gestuurd. Vervolgens hoor je dus gewoon helemaal niets!Ik zal er nog maar even vanuit gaan dat ze het te druk hebben.

Ik ben nu zo'n 14 dagen bezig met temperaturen om te zien of ik wel een eisprong heb maar dat klusje is abrupt verstoord. Sinds 4 dagen heb ik namelijk koorts door een nare buikgriep. Tja, dan kan ik dus niet zien of mijn temperatuur een halve graad stijgt want die steeg ineens van 36.7 naar 38.6! Dat is dus iets meer dan een halve graad.

Deze maand kan ik dus als compleet weggegooid beschouwen.

Voor iemand die normaal niet zo consequent is ( lees: ik gebruik medicijnen die ik geregeld vergeet, neem me altijd voor nu toch echt iedere dag te blijven smeren met dag en nacht creme en hou dat een paar dagen vol)was ik best trots dat ik iedere morgen netjes op dezelfde tijd mijn temperatuur opnam.Zelfs in het weekend! Nu moet ik natuurlijk weer gewoon positief gaan denken en mezelf influisteren dat ik het volgende maand gewoon opnieuw moet proberen. Zul je zien dat dan net mijn thermometer kapot gaat en Nederland kampt met een thermometer tekort. Zoals je ziet zit ik op dit moment in de fase "rampscenario's" bedenken.

Er zijn dagen dat ik me gewoon even onnoemlijk zielig voel omdat er om me heen in de laatste 2 weken drie baby's geboren zijn en 2 mensen hun zwangerschap hebben aangekondigd en ik? Nou ik mag iedere morgen een thermometer naar binnen duwen en wachten tot het ziekenhuis contact met ons opneemt. Verschil moet er blijkbaar wezen.

Ondertussen praten we er thuis niet over. Soms probeer ik het wel maar dan zie je weer heel duidelijk dat mannen van Mars komen en vrouwen van Venus. Mijn man die zegt gewoon "we wachten af, ze nemen vanzelf contact op" terwijl ik me druk en boos maak dat het zo lang moet duren. Soms lijkt het of mijn man er minder mee bezig is dan dat ik er mee bezig ben. Zou dat die spreekwoordelijke biologische klok zijn die me meesleept in een emotionele achtbaan?

Volgens de huisarts ben ik nog jong maar je leest overal dat na je 30ste je biologische klok begint te tikken. Ik ben bijna 2 jaar aan het tikken nu...hopelijk ben ik uitgetikt voordat hij BOEM zegt en mogen ook mijn man en ik genieten van ons eigen gezinnetje...ons hummeltje...ons kindje!

De tekst van het onderstaande liedje beschijft hoe ik me voel, wat ik ervoor over heb om mama te worden...everything I do I do it for you...