Dit is de eerste keer dat ik blog in 2013 maar het is een beetje te laat om jullie nu nog een gelukkig nieuwjaar toe te wensen, al hoop ik voor een ieder dat dit jaar brengt waar je op hoopt.

Steeds meer krijg ik de vraag of we nog wel bezig zijn met de ICSI omdat ik geen blog meer schrijf.

Het blijkt dus dat mijn stukjes gemist worden door de trouwe lezers en de mensen die ons het geluk van een kindje gunnen. Voor mij dus een reden om jullie weer eens op de hoogte te stellen van hoe het ervoor staat.

Zoals jullie weten hadden Sander en ik op 8 januari van dit jaar de intake voor ICSI in het ziekenhuis. Het werd me allemaal te veel en ik raakte in paniek waardoor deze afspraak niet door kon gaan.

Er ging van alles door mijn hoofd waar ik uit op kon maken dat ik het idee dat we een ingewikkeld traject moeten gaan doorstaan om een kindje te kunnen krijgen nog niet echt een plekje had gegeven.

Daarnaast spookte op dat moment ook steeds door mijn hoofd: "wat als dit niet gaat lukken, wat dan"?

In overleg met mijn huisarts hebben we besloten dat het goed zou zijn dat ik eerst met het maatschappelijk werk van het ziekenhuis in gesprek ga om alles een plekje te geven en zo vol vertrouwen aan het ICSI traject kan beginnen samen met Sander.

Dezer week zal de eerste afspraak plaats vinden en van daaruit zien we wel hoe snel ik er klaar voor ben om het ICSI traject in te stappen. Hopelijk heel snel want mijn wens om mama te worden groeit met de dag en soms is het zo'n sterk gevoel dat het pijn doet.

We willen hier nog steeds vol voor gaan want dit is onze enige kans op een eigen gezinnetje.

Het kan weer even duren voor ik een blog plaats want op dit moment heb ik niets te vertellen over ons traject. Bedankt lieve lezers voor jullie steun en het feit dat jullie meeleven met ons.

Een dikke kus en knuffel voor jullie is op zijn plaats!