We zijn nu een aantal dagen verder en het woord "ICSI" begint langzamerhand te wennen.

Niet dat ik het traject dat we dadelijk moeten gaan volgen leuk vind maar ik heb me er bij neergelegd. Om het even heel cliché te zeggen "het is niet anders".

De dag na het nieuws in het ziekenhuis stond ik 's morgens op en ik voelde me zo anders. Dat klinkt misschien heel raar maar toen ik dinsdagochtend opstond waren alle opties nog open. Woensdagochtend wist ik ineens waar ik aan toe ben en dat wij een zwaar traject moeten gaan volgen om onze droom te verwezenlijken. Het voelde naar maar tegelijkertijd wist ik ook dat ik het een plaatsje moet geven omdat ik er voor meer dan honderd procent voor wil gaan samen met Sander.

We hebben ons een beetje ingelezen in wat ICSI inhoud maar eigenlijk willen we er niet teveel mee bezig zijn want dan gaan we onszelf gek lopen maken met alle nare dingen omtrend de behandelingen. Er zitten namelijk een aantal vervelende dingen aan vast. Hormonen slikken, puncties, infuus enz...Dat klinkt nu niet bepaald rooskleurig terwijl het allemaal is voor een prachtig wonder, ons eigen gezinnetje. Daar heb ik de nare dingen absoluut voor over!

We hebben pas in het nieuwe jaar een afspraak bij de arts in het radboud ziekenhuis, op 8 januari.

Dat lijkt nu nog ver weg maar we hebben in de tussentijd nog een heleboel leuke dingen in onze agenda staan. Zoals ik in een eerdere blog al zei: afleiding is de truc om tijd te versnellen!

Nu hebben we ook de tijd om ervoor te zorgen dat we allebei goed gezond zijn voor we aan het zware traject gaan beginnen. Er zal namelijk roofbouw op mijn lijf gepleegd worden en aangezien ik qua gewicht niet veel bij te zetten heb ga ik een afspraak maken bij de huisarts om te kijken of er een mogelijkheid is om wat extra kilo's aan te maken. Nu zul je denken dat ik gewoon meer moet eten maar aangezien ik meer eet dan een gemiddelde bouwvakker ligt het niet aan mijn eetlust! Ik heb een hele snelle stofwisseling en daar heb ik normaal geen problemen mee. Zeg nou zelf, wie wil er nu niet zoveel eten als hij wil zonder een grammetje aan te komen? Maar om lichamelijk wat meer bij te zetten te hebben straks ga ik even naar mijn huisarts. Die heeft vast nog wel een foefje!

Via deze weg wil ik ook iedereen bedanken voor de lieve woorden, kaartjes, belletjes, berichtjes en knuffels de afgelopen dagen. Dat heeft ons ontzettend goed gedaan. Ik weet nu dat wij ten alle tijden een schouder kunnen vinden mochten we die de komende tijd nodig hebben! Wij boffen met zulke lieve mensen om ons heen!

Op naar volgend jaar....we dromen verder.... imagine