De spanning voor het ziekenhuisbezoek stijgt.

Morgen is het ineens zover en dat maakt me erg onrustig.

Veel mensen zeggen tegen mij "het komt wel goed" maar dat weten zij net zo min als ik.

Als ik zeker wist dat het goed zou komen dan hoefden we ook niet naar het ziekenhuis, dan zouden we gewoon doorgaan tot we zwanger zijn. De onzekerheid houd me in zijn greep en zorgt voor een emotionele achtbaan die steeds weer opnieuw een rondje gaat.

In mijn dromen zie ik mezelf met een dikke buik en geniet ik met volle teugen dat ik een keer kan klagen dat ik dik word. Ook droom ik over het kindje dat er hopelijk ooit zal zijn. Dat leven zie ik al helemaal voor me. Sander als papa en ik als mama van ons eigen knutselwerk! De ultieme bevestiging van onze liefde voor elkaar.

Soms heb ik ook een nachtmerrie. Je raad het al, dan ben en blijf ik kinderloos. Niets geen kindje voor mij, geen iniemienie sokjes, geen poepluiers, geen slapeloze nachten, geen verhaaltjes voorlezen voor het slapen gaan, geen eerste tandjes, stapjes of woordjes. Gewoon helemaal niets....

"Je moet er niet zoveel mee bezig zijn" hoor ik ook regelmatig want dan zou een zwangerschap vanzelf komen. Hoe kan ik nu niet bezig zijn met mijn grootste wens. Dat is een onmogelijke opgave!

Vandaag vielen de reclamefolders weer door de brievenbus. Ik ben een vrouw dus ik lees ze maar die van het kruidvat raakte me. Zes pagina's achter elkaar over baby's! Aanbiedingen voor allerlei babyspulletjes en vitamines voor aanstaande moeders. Het foldertje wilde ik het liefst in duizend kleine stukjes scheuren maar ik kon het niet en heb alles bekeken. Allemaal spulletjes die ik hier boven in een kamertje wil hebben. Rompertjes, luiers, badspulletjes, billendoekjes, speentjes en nog veeeeeel meer.

Voorlopig moet ik genoegen nemen met mijn dromen. Dromen over een klein mensje dat misschien bij ons mag neerstrijken. Een nieuw mensje dat wij mogen overladen met onze liefde, met knuffels en kusjes. Dat minimensje dat wij mogen opvoeden en voorbereiden op het leven. Ons minimensje!

Nu eerst nog maar even een nachtje slapen voordat we morgen de molen instappen. Aan de steun om ons heen zal het niet liggen want als ieder kaarsje dat morgen gebrand word en iedere gelukwens voor 1 kindje stond dan hadden we nu wel 4 elftallen compleet. Maar wij stellen geen hoge eisen. We nemen genoegen met ééntje. Dat is alles wat ik vraag...één klein hummeltje om voor te zorgen en om een mama voor te zijn. 

Lief klein kindje uit mijn dromen,

Sterretje in de nacht,

Wanneer mag jij komen?

weet dat ik op je wacht.

Ik zie jou in dromenland maar dat is zo ver weg,

 je verdwijnt als ik stop met dromen

en dit is wat ik dan in gedachten zeg 

Lief klein kindje, je mag nu komen.